2de update new zealand

11 December

Op naar ons 2e gelukzalige plekje.

We reden na ons papje opgewarmd te hebben op het vuurtje-stook-fornuis en ook op geslobbert te hebben naar Nelson. Nelson is een veel grotere stad dan we verwachten maar daar doe je niks aan we deden karig boodschappen, want we zaten 200 dollar in de min kwa budget dit kwam omdat de boottocht en tanken roet in ons plan gooide. En toen op internet om onze verhalen weer op te daten ze hadden in dit internet cafe voor de verandering is snel internet en zo konden we alles doen in 45 minuten (anders koste het weer meer).Fotoos geupload en de verhaaltjes aanvullen en de mail en facebook checken zo leuk om de thuisdingen te lezen en alle reacties nu nog na zo’n lange tijd voel ik de liefde. En een zeer welkom mailtje van de verzekering we kregen 334 euri’s terug voor de kapotte camera brilliant zoveel hadden we er niet eens voor betaald. We haddenn een link gestuurd met de desbetreffende camera met dezelfde capaciteiten als de oude. Dit kwam goed uit want ons budget hadden we al opgekrikt naar 2500 euri’s de 500 euri’s hadden we afgesnoept van singapore. Affin met verwarmde hartjes liepen we terug naar onze boliede. We haalden buiten de stad een boutje en een moertje voor de al reeds uit elkaar vallende auto. Na het boutje te hebben geinstalleerd in de achterklep reden we naar ons nieuwe paradijsje een uurtje voorbij nelson. We plaatsten na zorgvuldig te hebben uitgezocht onze tent op het allermooiste plekje tussen het hoge gras. Joke bakte pannekoeken voor haarzelf, want ik was te dik. Ik spreidde mij neder op ons matras en las verder uit ‘Fat Forty and Fired’en las em even later uit. Ik verzorgde s’avonds een culinair hoogstandje (maccaroni met ketchup) op een vuurtje. En erna een t-tje het water uit het beekje achter ons plekje vergarend. En toen de auto in want de beestjes hier probeerden in je gezichtsporieen te kruipen en als er iets vervelend is…

12 december

Settel de settel.

Koud was het in de nacht dat ons fluitje best wel is even wakker was. Joke is een dekenmonster net zoals koekiemonster dat met koekies is. Ons matrasje is 90 cm breed en het dekbed 2.10m breed ze zal wel een reserve nodig hebben. Geeft niks hoor ik gun het haar. We kookten water voor pap en thee en stopten dit toen in ons lichaam. Ik maakte hierna een keien paadje in het beekloopje en damde andere helft af waardoor een stroomversnelling ontstond ideaal voor de afwas en was. Een klein eindje verderop maakte ik een dammetje naar de overkant en erachter stampte ik alles plat waar we konden hurktwalleteren. Het zonnetje brande inmiddels wellustig op mijn ontblootte borstje terwijl ik lord of the ringetjes uitluisterde. En toen ik mezelf geskinnydipt had in het koude water maakten we pannekoekje boven een zelf gebrouwen vuurtje. En toen was het weer is tijd voor een stevige wandeling. Na wat ploeteren door braamstruiken begon ik stevig heuvelopwaarts te hijgen doort dennenbos. Boven aan de top was het kaal en overzichtelijk waarschijnlijk doordat ze de bomen gekapt hadden. Op een andere top een uurtje verder zag ik allemaal sneeuwtoppen in de verte. Mooi allemaal ik moest anders nog wel terug dit ging vlot. En met dat ik het wist zaten we weer aan het avondeten. Joke had dit keer de brand voort avondeten gesticht en ik deed alweer de afwas en joke las en las maar.Toen lekker mijn oren volgestopt en ik liet er herrie uitkomen door middel van de  I-pod.

13 December

Gesetteld en toch weer door een druk bestaan.

Het was weer is lekker weer dus op ons dooie akkertje op een vuurtje voor onze budget-pap en thee. Ik deed zelfs weer oefeningen en ruimde toen alles op. De weg slingerde van de ene slinger in de andere langs een brede rivier. Deze rivier die stevig kabbelde had mooie beddingen en die riepen ons met een zet je tentje op ons op en bouw hier een vuurtje. Dit was lang niet mogelijk maar toen toch een grind paadje leidde ons naar wederom een ydillish plekje. Wilgen bomen voor de beschutting een picknicktafel en de rivier die kraakhelder over de daarvoor neergelegde pebble-stenen ruisde. De auto konden we er mooi bij naast zetten en dus in een mum van tijd stond den tent. Op zoek naar droog hout dan maar het had geregend en dan vind je dat niet en dus met vochtig hout en met veel moeite kreeg ik het vuurtje aan het deed het nog maar net en toen begon het weer te regenen met de pan er bovenhoudend en met mijn poncho aan weerhield ik het vuur van een wisse doop. Ondertussen werden we ook nog belaagd door steekbeesten twas even droogig en dus bakten we pannekoekjes de laatste paar in de regen. De stekers waren agressieve neven van de neef. Fijn hoor je kon wel zeggen dat ik hier goed kriechelig van werd en dus gingen we de auto in zonder beestjes. In de auto zocht ik uit wat de must see en do’s waren in NZ. T’werd rond 4 uur droog en het water zag er uitnodigend uit en dus sprong ik het water in probeerde even tegen de stroom in te zwemmen maar t’was toch wel; errug koud en dus er maar uit wat niet zo mee viel het water liet me een eindje verderop pas aan de kant komen. Warm zijn is heel fijn en ik werd het maar niet ook niet na een tijdje inde auto te hebben gezeten afgedroogd en met de kleertje aan en dus maar de tent in en onder het dekbed gekropen. Na een uur begon ik weer op temperatuur te komen en dus ik wil mijn vet terug! Als een echte pyromaan ging ik weer met het vuur aan de gang fikte alles nat hout en dit tot een toren gebouwd te hebben brulde het vuurtje lekker de laatste restjes kou uit mijn lijf. Ondertussen nuttigden we een maaltijd en afterwards starend naar het water zag ik een forel en later ook nog een zalm tenminste dat denk ik heb er namelijk niet veel verstand van. S’nachts werd ik veel wakker gehouden door de steek monsters.

14 decmber

Weggepest.

Tot 12 uur hielden we het vol Joke met haken en Stefke was lekker aan het ravotten. Als eerste bedacht tie dat met een luchtbed over het water te schieten. Blaas blaas blaas en klaar is klaas het verliep wederom totaal niet zoals ons jonkjke gedacht had het koude water deed em al na 2min. verstijfen en door zijn gewicht bleef hij op stenen haken en dus legde hij den luchtmatras terzijde. Joke haar haar was ranzig en dompelde ze de plukken in het water Stefke stond haar bij en plonsde het ijskoude water over haar hoofdje sjampoode en rinsde het er terstond weer uit. Toen een ‘In To The Wild’ avontuurtje ik had bedacht dat ik wel is kon proberen naar de overkant te waden. WRONG dat kan niet het water zag er stevig kabbelend uit en met mijn afgevallen naaldbenen zou je zeggen dat die geen weerstand zouden creeeren ik schuifelde met mijn blote voetjes door het water met een grote stok in de hand voor het evenwicht. 10 stappen verder rukte het water heftig aan mijn spillepootjes en dus maakte ik linksomkeerd al glibberend over de gladde stenen. Het was een zaak van leven op dood het water duwde en trok aan elk stuk huid en elke haar ik wankelde maar kreeg weer grip ik begon te verkrampen in het slush puppy water. En net toen het leek of ik er nooit meer zou geraken haalde ik de kant. 12 uur was het dat we tegen elkaar zeiden nu is het wel welletjes de prikbeesten hadden gewonnen ‘the basterds’ we smeten de tent enn toebehoren in de auto en brulden met de pulsar weer verder. Het was alweer mooi NZ maakt het waar een masterpiece, glooiend was de weg nr. 6 slingerde hierdoorheen ons dragend van’t ene uitzicht naar het andere. Overal stonden varens in allerlei soorten en mooie grassen en de bomen waren groen bemost. Onderweg geen huis te zien terwijl we juist een boodschap en tanken moesten. Na een little while reden we langs de westkust kwamen langs the Pancake rotsen die heel mooi en ook nog eens uniek zijn en speciaal en zo. We zagen mooie stranden met in de branding mooie rotspartijen. We kwamen bij een grotere dorp aan Greymouth en deden hier onze boodschappen. Met zweet op’t voorhoofd had ik de budgetman bij het zien van al die prijzen, 8 dollar voor een zak aardappels, ze zijn lange nie wies hierow. Bij de kassa aangekomen moesten we ons legitimeren voor het kopen van wijn, de kassa juffrouw deed een belletje rinkelen stak haar hand op en na een uur kwam er iemand haar terzijde zijn. Joke wist dit al dit hoord en ging zo in Nieuw-Zeeland. Het bedrag werd zichtbaar en me oren begonnen te zuisen en er verschenen witte vlekjes in mijn gezichtsveld. Ik werd weer wakker terwijl joke me voortduwde in het karretje. Na weer een ongelovelose rit vonden we onze nieuwe plek. Onderaan bij de brug, tent naast weiland, vuurtje naast rivier en we aten overheerlijk weer eens broccoli en bloemkool met rijst jummie!

15 dec

Joke de Fries

Het plekje was schitterend de hout voorraad weelderig en genoeg water waar ik mooi mijn broek kon wassen die stijf stond van garigheid.

Maar nee hoor joke was niet tevreden en stijfkoppig dat ze was liep ze mokkend rond en dus na een tijdje reden we weer verder het verwende kind kreeg weer haar zin. (Joke zegt:wat stefan vergeet te vertellen is dat hij het er de dag ervoor de hele tijd over had dat dit niet zo’n mooi plekje was en in de ochtend maar weer verder moesten, en tsja stefans wil is wet. Wat ben je toch een draaikont stefan)

Nee we rijden maar een half uurtje zei ze. Een uur waarin we veel moois zagen incluis witte bergtoppen kwamen bij weer een schitterende plek. Een mooi bergdal met uitzicht op de witte ‘Newton Peak’.

Er waren wandelpaden en terwijl joke ging relaxen in de heerlijkezon liep ik en liep en liep ik, had waarschijnlijk in het begin het verkeerde pad genomen want je kondit niet een route noemen. Ik volgde de breede klei-ige rivier dus maar, wat is wandelen toch lekker door knie hoog gras met bloemetjes net of het voorjaar was hier zoot op zijn hollands. Na een flinke hike kwam ik bij een obstakel ook wel een rivier genoemd, de stenen in de rivier lagen net te ver uit elkaar om zo naar de andere kant te geraken. Ik liep een stuk langs de rivier omhoog en er was op t stuk een kansje er miste alleen een steen en na een heleboel stenen in het water te hebben gegooid en de druk te proberen te verdelen, door de stroom ook langs de eerste steen te laten gaan. Dit wilde niet en dus schoentjes uit en waden maar. Een uur later kwam ik bij een moerassig gedeelte met gaten in de grond die beenbrekerig waren. Ik gokte er op dat er probebly wel een route rechts de berg zou wezen, ik klouterde hierom hoog tot het te dichtbegroeid was en hop weer naar beneden. Ik liep nog door een dicht mosbos en weer over een rivier en door beekjesland en toen weeer terug. Joke was weer aan het haken ze had de tent niet eens opgezet dus met mijn vermoeide benen eerst tent opgezet (Joke zegt:och lieverd toch, wat heb je het zwaar) en toen broek en t-shirt, sokken, onderbroekjes before old skool manier gewassen en mezelf ook meteen brrr. Ik las tussen het om me heen meppend door Gommora een boek over de maffia wat best x-treem was. En lastig te lezen k was eigenlijk al heel lang bezig met dit boek in het kader van is ook wel eens goed om iets serieus te lezen. Maar al die namen en de manieren hoe het verhaal switchde pff (wel interresant). Omdat ik zielig en moe was verwende joke me met een bord aardappels en boontjes met mosterd(Joke zegt:zie ik kan best wel eens lief zijn). ‘s nachts werden we weer gek van de vliegjes joke ging er zelfs eerder door uit en de auto in.

16 dec

Afschieten moet je ze! Wat een nare steekbeesten

Met een chagarijnig hoofd kleedde ik me aan, om me heen meppend, de prikbeestjes kropen gewoon door t gaas heen. En al meppend, klagend, mopperend ruimden we onze spulletjes op en reden weg. Franz Josef Glacier (gletsjer/vies ijsblok) stond als volgende op t programma, de rit duurde maar 3 kwartier maar t waren alweer zoveel indrukken, een meertje hier  een boompje daar en een vergezichtje daar. Onderaan en voor de wandeling maakten we onze budgetpap. wandeling was wel oke-ig de gletsjer was vies en je mocht er niet eens op eigen houtje over heen. Hierp volgde een schitterend slingerritje naar Fox glacier die wel een stuk mooier was, deze bergkom was wat ruiger bij beidde gletsjerbergkommen waren mooie watervallen. En toen naar advies van joke reden we naar Gillespies beach waar we ‘basic’ (gratis kamp-plaats) konden camperen na 12 km gravelroad kwamen we aan. Mooi plekje met afdak en wc erbij t was nog maar 2 uur en voor de tent lazen we een boek. Joke bakte pannenkoekjes, lekkel. ik las Gommorra uit en Joke las ‘the mammy’ uit. Na de maccaroni met kaassaus dronken we wijn.

17 dec

Regendag te Gillespies beach

Midden in de nacht maakte joke me wakker vanwege of het wel goed ging komen met al dat water wat de tent doorliet. Joke vertrouwde het niet en koos droogte voor haar geld. Zij sliep met de dekens lekker warm (Joke zegt:je bent een schat) en ik werd wakker van de kou en deed mijn kleren aan en sliep weer verder. ‘s ochtends was het heuchdelijke moment dat ik ‘the mammy’ begon te lezen aangebroken. Tranen in de ogen, grappig en hartverwarmend verhaal, heerlijk leesvoer. Kwam goed uit want het werd niet droog vandaag. Jammere was dat ik het boek halverwege de middag al uit had( 177 pagina’s goed he). En dus maar weer verhaaltjes schrijven, genesteld op de achterbank van de pulsar. Joke finishde haar vingerhandschoenen SUPER MOOI en ook een best okeeje muts werd gemaakt.

18 dec

Natte voeten

We werden wakker in de auto waar we in sliepen, want de tent was zo lek als een vergiet. We maakten ons papje en zo waar het klaarde iets op. Dit kwam goed uit we wilden namelijk naar een seal colony wandelen. 3,5 uur moest ie duren, hier staan de wandelingen in tijd op de borden. Joke ging ook mee en onze loop begon in de duinen,gedrongen struiken met lis-achtig (wel een dikke meter groter) pollen. Na een 15 minuutjes kwamen we bij goudgemaal van vroeger en toen het keienstrand op en bij een inham weer landinwaarts een brug over bruin cola water. En eht bos in waar alles bedekt was onder een zachte deken van mos door dit mos leek het of we in een sprookjesbos waren. (Joke zegt: qua kleding viel ik een beetje uit de toon daar)

Een uur  na de start kwamen we bij een mijnerstunnel aan het andere eind (begin) van de tunnel keek je uit over zee. Het pad was inmiddels veranderd in een beekloop zodat mijn voeten goed nat waren, joke hupste nog zorgvuldig van droog plekje naar droog plekje en ik plonsde als een 10 jarige er lustig op los.allerlei soorten mossen , allerlei soorten varens en ook allerlei soorten grassen maakten dit bos tot wel iets heel er gmoois. Joke deelde inmiddels in het natte voetenleed. Door de enorme regenval waren er talloze hindernissen en ik was er verrukt van springen van steen naar tak. 2 uur hadden we gewandeld en toen waren er geen zeehonden te bekennen. Strand nog wat afgezocht nog een lokroep geprobeerd maar ook dat mocht niet baatten. En toen weer terug, joke zakte dit keer tot heel diep in het water maar blijkbaar hoor je daar niet om te lachen?! Terug gekomen bij de pebble beach konden we de doorgang niet vinden en dus maar weer teruggelopen. Beetje jammer want een xtra 5 meter was genoeg geweest en dus weer over het wandelpad terug gegaan een ¾ kwartiertje om. Het was de hele tijd droog geweest buitenkant tent was weer droog, binnenkant leeggegoten, matras te drogen gelegd. Auto opgegruimd, pannekoeken gebakken en op gegeten.  We werden weer gek van de steekbeesten, ruimden de auto dus helemaal in en reden weer verder al krabbend en klagend. Het werd weer een schitterende rit. Na het plaatsje haast reden we landinwaarts langs allemaal watervallen en door een onbeschrijfelijke bergdalen. We vonden een P-plek aan het water van een goot meer beejoetifol aan de andere kant van eht nat waren mooie toppen met sneeuw er waren bijna geen bomen afen toe wel een polletje struikgras waardoor je het mooi zag glooien en contouren. We staarden zo een tijdje weg toen ben ik het maaltijdje je gaan bereiden, rijst met boontjes en ketchup. Na de maaltijd ws er tijd voor gezelligheid, I-pod op mijn boxjes aangesloten, wijntje erbij en een roodpaars gloeiende hemele als sferisch licht. We lieten onze stoeltjes zakken en sliepen weer in de auto.

19 dec

Op naar queenstown.

Langs meren reden we naar wanaka voor een boodschap en unleaded 91 (2.03(9)). We pikten een lifter op jongenmannetje uit de states en reden verder na een 10 minuten rijden dacht ik how is even dit lijkt niet echt op een hoofdweg bleek dat we de verkeerde weg hadden en du trapten we de jongenmannetje eruit en reden terug en sloegen nu af wat we eerder hadden moeten doen. Met dat we wanaka uitreden was het een bloemenzee van lupine en andere kleurige bloemen we reden tussen kalige heuvels door en twas zo mooi dat we besloten niet naar Queenstown te rijden en het allemaal is goed in ons op te nemen. We hadden wederom een paradijsen plekje aan een beekje tussen de bloemen. Ik schreef nog wat verhaaltjes en vulde een fles met koud bergwater en ging op pad terwijl de joke haar spulletjes ging wassen. Het zag er glooiend uit maar twas steil af en toe met de handjes vasthoudend aan grassprieten na 5 minuutje sleepte mijn tong al over de grond en na een uur en een kwartier kwam ik aan bij de top ik had nog eventjes geschuild voor een buitje die mij overviel lichend onder een rotsblok. Erachter was nog een top en wel te doen leek het dit keer was het ook goed te doen twerd met de wind die er woei wel errug koud maart was het waard. Speciale bloempjes een heel ver vergezicht sneeuw en meren in de verte mooi mooi. En toen weer terug pff zwaar ik voelde het nogal in mijn kniejen die al het gewicht moesten dragen maar al rustend kwam ik weer veilig aan een 4 uren later mijn fitness weer gehad. Joke was aan het haken en ik ruste uit starend de omgeving in. En toen een agent we schrokken er een beetje van maar’t was niks hij kwam checken of er miruahana was geplant in bosje was eerder voorgekomen zij hij. Ik verveelde me zelfs nog even want we hadden de batterijen van alles leeg en geen boek meer en buiten was het te frisjes. We aten aardappels met bietjes luisterden nog een muziekje en toen gooiden we de autostoelen achterover om te pitten.